ไวยากรณ์ภาษาอาหรับ

ไวยากรณ์ภาษาอาหรับเราได้ยินมาตั้งแต่เด็กจนโตมาเราก็ยังไม่เข้าใจสักทีใช่ใหมคะว่าความหมายจริงๆคืออะไร แล้วเอาไปใช้งานยังไง แล้วเราจะเรียนไวยากรณ์เพื่ออะไร? คำถามเหล่านี้เราสามารถเข้าใจพื้นฐานของไวยากรณ์ได้ง่ายๆ โดยแอดมินจะแบ่งออกมาเป็น 2 หลักสำคัญ คือ หลักอัน-นะห์วู่ และ หลักอัลอัศ-ศอรฟู่ (แอดมินจะพยายามไม่เขียนอักษรภาษาอาหรับนะคะ เพื่มความสนุกในการอ่าน)

ไวยากรณ์ภาษาอาหรับ  (แบ่งออกเป็น 2 หลักสำคัญด้วยกัน)

1 หลักอัน-นะห์วู่ (اَلنَّحْوُ)  แต่น้องชอบเรียกว่า นาฮู ใช่ใหมเอ่ย (กระซิบว่า อันเดียวกันค้า)

2 หลักอัศ-ศอรฟู่ (اَلصَرف)  อันนี้เราก็ชอบเรียกดว่า ศอรอฟ (จะอ่านว่ายังไงแต่ขอใช้เป็นนะคะ)

ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจทีละอันกันหก่อนว่าคืออะไร

หลักอัน-นะห์วู่ คือ กฏเกณฑ์ที่บ่อบอกถึงหน้าที่ของคำในประโยค สภาพของคำ การใส่สระตัวสุดท้ายของคำ และการวิเคราะห์คำ

เอ!!!!! งง หรือปล่าวน้าา ความหมายเป็นทางการแบบนี้น้องๆเข้าใจกันใหมเอ่ย เดียวแอดมินจะขยายความให้อ่านง่ายๆกัน

อย่างแรก หน้าที่ของคำในประโยค เราจะรู้ได้อย่างใรน้าา ว่าคำใหนในประโยคทำหน้าที่อะไร เพราะว่าคำในภาษาอาหรับจะมีหน้าที่ของมันเองถ้าเรารู้ว่าคำใหนทำหน้าที่อะไร

สอง สภาพของคำ 

สาม การใส่สระตัวสุดท้ายของคำ

สี่ และการวิเคราะห์คำ